ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΔΙΟΝΗΣΙΣ ΘΩΜΑΙΔΗΣ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΙΩΚΟΥ
Μια μέρα, πληροφορούμαι ότι πέρασε ένα αυτοκίνητο «κλούβα», με κατεύθυνση προς Λουτράκι. Μέσα, οι καταδικασμένοι σε θάνατο Λουτρακιώτες, που ως τώρα τους κρατούσαν φυλακισμένους οι Ιταλοί, στην Τρίπολη…
Φωνάζω το Φάνη το Σωτηρόπουλο-το δεξί μου χέρι , τότε- και του λέω:
-Καβάλησε ένα ποδήλατο και τρέξε πίσω από την κλούβα, να δεις ποιος είναι ο σκοπός της μεταφοράς των αγωνιστών στην πατρίδα τους, και να έρθεις να μου πείς…
Τα νέα που μου έφερε ο Φάνης ήταν ότι, έβαλαν τους κρατούμενους στη φυλακή και ειδοποίησαν το Δήμο Λουτρακίου ''ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΠΟΛΕΤΗΣ'' να ετοιμάσει δύο φέρετρα…
Ήταν ολοφάνερο, ότι τα παιδιά… το πρωί θα εχτελούντο
Ο Σπυρογιαννάκης, λεύτερο παλληκάρι, κι ο Μελέτης, παντρεμένος, που άφησε γυναίκα και τέσσερα παιδιά…
Το πρωί, με το χάραμα, μεταφερόμενοι στον τόπο της εχτέλεσης, ξεσήκωσαν το Λουτράκι με το τραγούδι, «Στη στεριά δε ζεί το ψάρι…»
Σελ. 92
Άξιας μνείας είναι η στάση του Ιταλού δεσμοφύλακα Μαρισάλου, που επέτρεψε την επίσκεψη στη γυναίκα και τα παιδιά του Μελέτη, αλλά και σε συγγενείς και φίλους των δύο καταδικασμένων…
Ο ίδιος δε, από τη θλίψη και τη συγκίνηση, κρατείτο όρθιος με τονωτικές ενέσεις…
Που να βρίσκονταν τέτοια συναισθήματα στη «σπουδαία», την «Άρεια» φυλή του Χίτλερ…
Οι φίλοι και συναγωνιστές- κατόπιν εντολής των μελλοθάνατων- την άλλη μέρα , πήραν μια χιλιάρα κρασί και πήγαν στον τόπο που τους έθαψαν. Κι αφού «τραγούδησαν και χόρεψαν», έσπασαν τη χιλιάρα…
Αυτή ήταν η τελευταία επιθυμία των συντρόφων τους.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΙΩΚΟΥ
ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΓΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ Η ΛΟΥΤΡΑΚΙΩΤΙΣΣΑ
((ΕΥΑΓ.ΡΟΥΣΗ)) ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΗ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΠΑΙΝΟΝΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΟΝΤΑΣ -- ΕΙΡΗΝΗ ΗΜΙΝ --
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΕΤΗ ΜΕ ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΚΗΔΕΥΤΙΚΑΝ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑΜΜΕΝΑ ΣΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ ΜΠΑΙΝΟΝΤΑΣ ΔΕΞΙΑ
ΑΡΧΕΙΟ Α ΣΙΩΚΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου